1 | เรื่องภิกษุ 30 รูป และสามเณร ได้เห็นคนเก็บถ่านฟืนผู้เคยเป็นสมณะ ที่มีฤทธิ์มาก. คนเก็บฟืนนั้นได้เตือนสติ เมื่อชายผู้นั้นกล่าวอยู่ ภิกษุ 30 รูปเหล่านั้นถึงความสลดใจ เห็นแจ้งอยู่ ได้บรรลุพระอรหันต์ ณ ที่นั้นเอง (อ.ปริพพาชกวรรค) 20/590/320/590/3 20/562/24 |
2 | พระมหาเถระในหังกนวิหาร รูปหนึ่ง ในจิตตลดาบรรพต สำคัญว่าตนเป็นอรหันต์จนพรรษา 60 ล่วงแล้ว (อ.สัลเลขสูตร) 17/494/817/494/8 17/403/6 |
3 | สามเณรีให้ที่รองบาตร แก่สามเณรน้อย อายุ 7 ขวบ พอได้มาเจอกันอีกครั้ง ตอนอายุ 60 ปี แม้ทั้งสองก็ไม่อาจจะสืบพรหมจรรย์ ต่อไปได้จึงสึกทั้งคู่ (อ.รถวินีตสูตร) 18/371/418/371/4 18/355/24 |
4 | ณ กรุงสาวัตถี หญิงยากจนคนหนึ่ง อยู่บ้านใกล้วัดเป็นม่ายผัวตายจึงให้บุตรบวชในภิกษุทั้งหลาย แม้ตนเองก็บวชในภิกษุณีทั้งหลาย เธอแม้ทั้งสองเข้าจำพรรษาในกรุงสาวัตถี ประสงค์จะเยี่ยมกันและกันบ่อย ๆ เพราะความคลุกคลีมีจิตถูกราคะเข้ามากล้ำกรายบรรพชิตสัญญา (ความจำว่าเป็นนักบวช) และมาตุปุตตสัญญา(ความจำว่าเป็นแม่-ลูก) ก็อันตรธานไปแต่นั้น ก็ทำการล่วงละเมิดเขตแดนเสพอสัทธรรม(ร่วมเพศกัน) และถึงความไม่มียศ พากันสึกไปอยู่ในท่ามกลางเรือน. . (อ.มุนิสูตร) 46/505/546/505/5 46/417/20 |
5 | ทรงตำหนิการคลุกคลี ด้วยหมู่คณะ แทนการบัญญัติสิกขาบท เพื่อเป็นเหมือน กระจกส่อง สำหรับภิกษุ ผู้ใคร่ต่อการศึกษา (อ.มหาสุญญตสูตร) 23/27/1423/27/14 23/26/6 |
6 | [๔๙๐] พระมหากัสสปเถระ กราบทูลพระพุทธเจ้าว่า บัดนี้ ภิกษุทั้งหลายเป็นผู้ว่ายากไม่อดทน ไม่รับฟังการสอน โดยเคารพ มีแต่ความเสื่อมในกุศลธรรมทั้งหลายเท่านั้น หวังความเจริญไม่ได้เลย (ทุติยโอวาทสูตร) 26/573/926/573/9 26/528/20 |
7 | [๑๘๓] ธรรม 8 ประการ ย่อมเป็นไปเพื่อความเสื่อมแก่ พระเสขะ มีความเป็นผู้ยินดีการงาน เป็นต้น (ปริหานสูตร) 37/660/237/660/2 37/541/3 |
8 | ภิกษุยังไม่ถึงอาสวักขัย(ความสิ้นกิเลส) อย่าเพิ่งถึงความวางใจ ด้วยเหตุสักว่าศีลและวัตรด้วยความเป็นพหูสูต (การศึกษาเล่าเรียน) ด้วยอันได้สมาธิ ด้วยอันนอนในที่สงัดหรือ (ด้วยเหตุเพียงรู้ว่า) เราถูกต้องสุขในเนกขัมมะ(การออกจากกาม) ซึ่งปุถุชนเสพไม่ได้แล้ว (เรื่องภิกษุมากรูป) 43/92/643/92/6 43/70/17 |